Quare conare, quaeso

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Bonum liberi: misera orbitas. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Laboro autem non sine causa; Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quo tandem modo? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Equidem e Cn. Non est igitur voluptas bonum. Poterat autem inpune; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? An hoc usque quaque, aliter in vita? Cur post Tarentum ad Archytam? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Rationis enim perfectio est virtus; Dat enim intervalla et relaxat. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Itaque contra est, ac dicitis; At hoc in eo M.